... Λατρεία...



... Λατρεία... Κι όλα ξάφνου περνούσαν απ'το μυαλό, στιγμές, εικόνες, ημέρες, νύχτες, δάκρυα, πόνος, αναμονή, θυσία... Σε κοίταζα και περίμενα έστω ένα τυχαίο βλέμμα! Εξηγούσες την έννοια της λατρείας και περίμενα να δω την ματιά σου, να μου χαϊδέψει έστω και περαστικά, το πρόσωπο... Ήθελα να καταλάβεις πως ότι ένιωθα κάποτε για σένα είχε φτάσει σε αυτό το επίπεδο... Ένα επίπεδο που δεν μπορεί να περιγραφεί, δεν μπορεί να αποδωθεί με λόγια.. Είναι μια αίσθηση που δεν μπορείς να της δώσεις σχήμα, νιώθεις σαν να απλώνεις τα χέρια και δίνεις, απλώνεται σαν αεράκι που να δροσίζει να γεμίζει οξυγόνο την ύπαρξη σου, να υποκλίνεσαι από σεβασμό πως αυτό που λατρεύεις σου δίνει λόγο να υπάρχεις... Υπέρτατη αίσθηση... που το νήμα της μπορεί να κοπεί μέσα σε μια μικρούλα στιγμή και να γυρίσουν όλα στο μηδέν... Μεγάλο το σκαλοπάτι της, μα όταν καταφέρεις και το ανεβείς, όλο σου το είναι, πλέει στην απόλυτη αγαλλίαση, για να δώσεις και να προσφέρεις όλο σου το είναι στην ύπαρξη που αγάπησες και μέρα με τη μέρα τελικά λάτρεψες...

2 comments:

dim juanegro είπε...

...με συνεπήρες και με έστειλες δίπλα σε ένα πεφταστέρι, να ζεσταθώ, την στιγμή που σκίζει τον ουρανό και τον επίγειο νου σαν εύχεται, κατά την διαδρομή του.

Χρόνια ελεύθερα και λατρεμένα!

SummerDream είπε...

Γλυκό το σχόλιο σου και σ'ευχαριστώ. Χρόνια πολλά!