Οι μέρες περνούσαν τόσο γρήγορα και δεν το καταλάβαινα. Η ρουτίνα μου εξακολουθούσε τον ίδιο ρυθμό και δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω όντας απορροφημένη απ’ την δουλειά για ακόμη μια φορά!
Τον Στράτο δεν τον ξαναείδα από εκείνη την ημέρα στην ΕυTV. Όσο για το ίδιο το κανάλι’ ουδεμία ειδοποίηση έλαβα όπως ακριβώς το περίμενα. Άλλωστε η πρότασή μου είχε σκοπό να μην με ειδοποιήσουν! Εγώ δεν ήμουν σύμφωνη ως προς τους όρους τους στον τρόπο δουλειάς κι εκείνοι δεν συμφωνούσαν να αναλάβω το πολιτιστικό ρεπορτάζ εν αντιθέσει με την δουλειά μου στο ραδιόφωνο που είχε να κάνει με το ελεύθερο ρεπορτάζ, κάτι για το οποίο εκείνοι είχαν στο μυαλό και με το σκεπτικό της ασχολίας μου έγινε και η πρόταση. Δεν μου άρεσε η τηλεόραση. Δεν ήμουν τηλεοπτικό πρόσωπο. Εδώ στις φωτογραφίες μου και φαινόταν ότι το πρόσωπό μου δεν ‘έγραφε’, πόσο μάλλον μπροστά σε μια κάμερα. Άπαπα, αυτά είναι για άλλους που το αποζητάνε το γυαλί, όχι για μένα πάντως!
Στον σταθμό τελευταία επικρατούσε μια χαώδης κατάσταση. Είχα παρατηρήσει πως τον τελευταίο μήνα τα συμβούλια των μετόχων ακολουθούσαν το ένα το άλλο. Σχεδόν κάθε απόγευμα είχαν συμβούλιο. Πότε προχωρούσαν σε ξαφνικές αλλαγές στο πρόγραμμα των εκπομπών, πότε άλλαζαν τις θέσεις των μελών του διοικητικού συμβουλίου: την μια μέρα ήξερες ότι ο Μάνος ήταν γενικός διευθυντής και την άλλη ήταν απλά ένας απ’ τους μετόχους χωρίς βασική θέση και παραγωγός της εκπομπής του. Μια απ’ τις πολλές αλλαγές πήρε αμπάριζα και μένα. Ξαφνικά η καθημερινή ψυχαγωγική απογευματινή εκπομπή μου διακόπηκε και μου ανέθεσαν να παρουσιάζω δίωρη πρωινή εκπομπή και μάλιστα όχι μόνη μου! Η εκπομπή θα ήταν ένα ψυχαγωγικό μαγκαζίνο και θα μεταδιδόταν μετά την εκπομπή του Μάνου που ήταν καθαρά εκπομπή επικαιρότητας. Για μένα όλη αυτή η αλλαγή μου δημιουργούσε και σοβαρό πρόβλημα στην μετέπειτα δουλειά μου. Θα είχα δηλαδή ένα βαρύ πρωινό πρόγραμμα αρκετά συμπιεσμένο χρονικά ώστε να είμαι σωστή ρεπόρτερ αλλά και σωστή παραγωγός εκπομπής παρά το γεγονός ότι θα είχα και συνεργάτη. Και φυσικά όταν άκουσα ποιος θα ήταν ο συνεργάτης μου, απογοητεύτηκα πολύ και έπρεπε να συμφωνήσω με την πρόταση των από πάνω είτε μου άρεσε είτε όχι. Δεν μπορούσα να διανοηθώ πως ένας καθαρά απογευματινός παραγωγός του ξένου ρεπερτορίου που τα βράδια εργαζόταν σαν dj σε μεγάλο κλαμπ της πόλης, θα μεταλλασσόταν σε έναν παραγωγό για μια εκπομπή πρωινή και χωρίς τα αγαπημένα του χορευτικά κλαμπο-κομμάτια! Βέβαια αυτό ήταν το λιγότερο, μιας και θα έπρεπε να επωμιστώ την προετοιμασία της εκπομπής, μιας κι ο ίδιος το μόνο που ήξερε ήταν να σου παρουσιάζει τα δέκα καλύτερα ξένα κομμάτια στην Ευρώπη και την Αμερική, τι νέες κυκλοφορίες σε δίσκους υπήρχαν και τα γνωστά ενός μουσικού παραγωγού! Μετά από αυτή την ανατροπή αυτό που ένοιωθα ήταν ότι τα πράγματα πιέζονταν πάρα πολύ για μένα. Φαινόταν ότι έπαιζαν με τις αντοχές μου. Τα υψηλά ποσοστά ακροαματικότητας της εκπομπής μου δεν τους έλεγαν τίποτε πια.
- Προβλέπω αλλαγές! Μου είπε σχεδόν ψιθυριστά η Κατερίνα όταν μπήκα ένα απόγευμα στο ραδιόφωνο.
- Αλλαγές; Πάλι;
- Ναι. Δεν μπορείς να φανταστείς τι γίνεται επάνω.
Η αλήθεια ήταν πως η Κατερίνα ήταν το αυτί αυτών των συνεδριάσεων οι οποίες γίνονταν επάνω στο πατάρι και μερικές φορές μάθαινα για τις εξελίξεις από πρώτο χέρι. Αν ήταν ο Θοδωρής τότε εκείνος φρόντιζε να στολίσει τα νέα με την σχετική γαρνιτούρα και μπόλικη σάλτσα!
- Για λέγε. Είπα στην Κατερίνα.
- Τους πήγα τις στατιστικές. Η αίθουσα επάνω δεν φαίνεται απ’ την κάπνα. Είναι όλοι τους εκνευρισμένοι.
Σήκωσα το κεφάλι μου επάνω και διαπίστωσα ιδίοις όμμασι το γκρίζο σύννεφο καπνού που είχε απλωθεί σε όλο τον χώρο και προμήνυε ότι τα πράγματα ήταν πολύ σκούρα!
- Και που προβλέπεις αλλαγές Κατερίνα;
- Ε! Που αλλού; Στο διοικητικό συμβούλιο.
Οι συνεχιζόμενες συνεδριάσεις του Δ.Σ. και οι συχνές αλλαγές στην σύσταση του είχαν επηρεάσει εν μέρει την λειτουργία του σταθμού και κυρίως τις σχέσεις μεταξύ των εργαζομένων. Όλα πια τα μετρούσαν με τις ακροαματικότητες. Όλα πήγαιναν πάνω από καλύτερα, αυτοί όμως ήθελαν το ακόμη παραπάνω. Αυτός ο εγωισμός για το 100% στις ακροαματικότητες και στην αποκλειστικότητα, είχε κόστος και δεν θα έβγαζε σε καλό. Ήταν γενικώς ένα πακέτο που τουλάχιστον οι πιο έμπειροι μέτοχοι –οι οποίοι ήταν απ’ τους παλιούς ραδιοερασιτέχνες- γνώριζαν πολύ καλά ότι όσο κι αν έφτιαχνε την εικόνα του σταθμού στα αυτιά των ακροατών αυτό ίσως έφερνε απώλειες στο σύνολο. Τα πράγματα είχαν αλλάξει ρώτα με την έλευση ενός νέου μετόχου παντελώς άσχετου με το αντικείμενο, αλλά που τον ενδιέφερε μόνο το διοικητικό κομμάτι της επιχείρησης και τίποτε άλλο. Ο Μάνος παρέμενε διευθυντής μόνο ως προς τον τίτλο, γιατί το επάνω χέρι πια είχε ο νέος, αλλά αρκετά έμπειρος ως προς την διαχείριση μιας επιχείρησης. Όταν μάθαμε τα νέα όλο το προσωπικό αναστατωθήκαμε γιατί δεν ξέραμε τι μας ξημερώνει και ειδικά η σημερινή συνεδρίαση ήταν κρίσιμη. Εγώ αισθανόμουν επί ξύλου κρεμάμενη, ήμουν στην δουλειά μου και δεν ήξερα αν θα ήμουν και την επομένη. Τι κι αν ο Μάνος μου ανέθεσε την παρουσίαση μια δίωρης πρωινής εκπομπής! Μπορεί το ραδιόφωνο να πήγαινε άριστα, επί της ουσίας τα οικονομικά ήταν ένα σοβαρό πρόβλημα που θα έπρεπε να επιλύσουν μιας και τα πράγματα πια είχαν αρχίσει να σφίγγουν ως προς τις έγκαιρες πληρωμές των ανθρώπων του ραδιοφώνου. Το ρευστό δεν έρεε όπως πριν από καιρό! Το χρηματοκιβώτιο του ραδιοφώνου ήταν γεμάτο από μεταχρονολογημένες επιταγές και κάθε φορά πότε η Λίτσα και πότε η Κατερίνα –που χειρίζονταν το χρηματοκιβώτιο- συνεχώς φυλούσαν νέες και πάντα στα πρόσωπά τους διαγραφόταν μια μικρή απογοήτευση αν τον επόμενο μήνα η πληρωμή της μισθοδοσίας θα γινόταν στην ώρα της ή με κάποια καθυστέρηση!
Άφησα την Κατερίνα να συνεχίσει την δουλειά της και μπήκα στην δισκοθήκη για να επιλέξω την μουσική της αυριανής εκπομπής. Δεν ήμουν μόνη. Ήταν κι ο Λάμπης εκεί:
- Καλώς την! Μου είπε.
Ήταν πολύ ευγενικός απέναντί μου και με βοηθούσε να βρω τους δίσκους που ήθελα και μου ζήτησε να τον ακούσω το βράδυ στην μεταμεσονύκτια εκπομπή του. Κάτω από αυτή την ευγένεια διέκρινα μιαν απόσταση. Δεν είχε ξεπεράσει τόσο εύκολα την δική μου δυναμική αντίδραση όταν τον χαστούκισα και απέφευγε να με πολύ-ενοχλεί άσκοπα. Καλύτερα ήταν έτσι. Τουλάχιστον εγώ το έβλεπα σαν ένα καλό μάθημα μιας κι ο ίδιος κάποιες φορές έχανε την ευγένεια του και γινόταν δύστροπος και απαιτητικός άνθρωπος δημιουργώντας προβλήματα εκεί που δεν υπήρχαν. Τον άφησα εκεί στην δισκοθήκη όταν τελείωσα, να συνεχίζει να ψάχνει τους δίσκους για το βράδυ.
Πήγα στο γραφείο Υπήρχαν κάποια πράγματα που έπρεπε να τακτοποιήσω και ήδη επάνω στο γραφείο μου βρίσκονταν σκόρπιες εφημερίδες απ’ το μεσημέρι, τα φαξ και σε μια άκρη οι σελίδες με τις ειδήσεις. Καταπιάστηκα με το να φτιάξω όλες τις ειδήσεις για το νυχτερινό δελτίο ειδήσεων περνώντας απ’ την γραφομηχανή μου κάποια νέα απ’ τα φαξ, για το μονόλεπτο δελτίο.
Ο Μάνος μπήκε στο δημοσιογραφικό μετά από κάποια ώρα αθόρυβα. Τον κατάλαβα μόνο απ' το τσιγάρο του. Ξαφνικά το δημοσιογραφικό είχε συννεφιάσει! Γύρισα και τον κοίταξα και δεν μιλούσε. Κάπνιζε σκεπτικός κάνοντας πως κάτι κοίταζε στο γραφείο του. Είχε τελειώσει μάλλον το συμβούλιο και προφανώς το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό και προς το συμφέρον του Μάνου.
- Μπορείς να μου πεις τι γράφεις εκεί και έχεις πέσει με τα μούτρα; Ρώτησε ξαφνικά.
- Ετοιμάζω το νυχτερινό δελτίο και το αυριανό πρωινό.
Του απάντησα κοιτάζοντας προσεκτικότερα ένα σεντόνι φαξ που μου έδωσε νωρίτερα η Κατερίνα. Ο Μάνος δεν μου είπε τίποτε παρά σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου:
- Κατερίνα ειδοποίησε όλους τους παραγωγούς και το προσωπικό να είναι αύριο το απόγευμα στις έξι εδώ. Έχουμε συνέλευση. Να 'ναι όλοι τους. Εσύ το άκουσες;
Δεν ξέρω τι ακριβώς ήταν αυτό που του έβγαζε τόσο πολύ τον θυμό του. Ποτέ δεν ήξερε κανείς πότε χαιρόταν και πότε ήταν θυμωμένος. Είχε κατεβάσει το ακουστικό όταν μου απηύθυνε αυτό το 'εσύ το άκουσες'!
- Κάνεις πως δεν ακούς;
Βροντοφώναξε. Ώρες-ώρες με θύμωνε η εκρηκτική συμπεριφορά του. Ήταν τόσο απρόβλεπτος που θα έπρεπε να έχεις έτοιμες απαντήσεις ανά πάσα στιγμή που θα ρωτούσε ή θα ζητούσε κάτι από σένα.
- Σε μένα μιλάς; Του είπα ήρεμα σηκώνοντας το κεφάλι απ' τα χαρτιά μου.
- Όχι απέναντι στον τοίχο.
- Συγγνώμη δεν το κατάλαβα, νόμιζα πως μιλούσες ακόμη στο τηλέφωνο.
- Ασ' τις μαλακίες Θεοδώρου. Αύριο στις έξι να 'σαι εδώ για την συνέλευση.
Με έτρωγε η περιέργεια να τον ρωτήσω τι θα μας ανακοίνωναν στην συνέλευση αλλά δεν το τόλμησα γιατί ήδη ήταν αρκετά φορτισμένος και δεν θα ήθελα να χαλάσω την διάθεσή μου με τις επιθέσεις που θα δεχόμουν μόνο και μόνο για να ξεσπάσει τον θυμό του και χωρίς φυσικά να του φταίω. Σκέφτηκα πως η Κατερίνα είχε δίκιο. Αύριο θα μας ανακοίνωναν τις αλλαγές και ποιος ξέρει ποιος θα έπαιρνε πόδι από όλους μας. Αλλά...
- Προς τι η αυριανή συνέλευση; Ρώτησα δειλά τον Μάνο.
- Θα το μάθεις αύριο. Είπε ήπια και σηκώθηκε έφυγε αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο σύννεφο απ' τον καπνό του τσιγάρου του.
Δεν ήξερα πια τι να περιμένω. Δεν ήμουν και στην καλύτερη φάση μου. Ένιωθα ότι βρισκόμουν στην μέση ενός τυφώνα και δεν ήξερα αν θα βγω αλώβητη ή θα με πάρει και μένα και θα με σηκώσει, που άλλωστε ένας τυφώνας ήταν η ζωή μου πια εδώ και καιρό. Ο Γιώργος φάνηκε στο κατώφλι του δημοσιογραφικού αναζητώντας τον Μάνο. Του είπα πως μόλις είχε φύγει. Παρέμενε στην πόρτα κοιτάζοντας με:
- Συμβαίνει κάτι; Ρώτησα περίεργη μήπως και μάθαινα τίποτε.
- Τι πράγμα; Μου είπε κάνοντας πως δεν καταλάβαινε.
- Ο Μάνος έφυγε, όχι με την καλύτερη διάθεση.
- Γιατί πότε άλλοτε ο Μάνος είχε την καλύτερη διάθεση.
Γέλασα γιατί είχε απόλυτο δίκιο αλλά και με την διπλωματική απάντηση που έδωσε προκειμένου να μην μπει στον κόπο να μου εξηγήσει τι τελικά συνέβαινε. Όπως τον κοίταζα τελικά πολύ πιο εύκολο θα ήταν να βγω για καφέ μαζί του παρά να μου πει το γινόταν με τους μετόχους και το διοικητικό συμβούλιο!
Όμως τελικά όλα τα μάθαμε την επόμενη μέρα, αφήνοντας μας έκπληκτους για τις αναπάντεχες αλλαγές για άλλη μια φορά. Ο Γιώργος αναλάμβανε την προεδρεία και την γραμματεία συγχρόνως του διοικητικού συμβουλίου, ο Μάνος παρέμενε σταθερά στις αρμοδιότητες που είχε σχεδόν πάντα: διευθυντής προγράμματος και υπεύθυνος δημοσιογραφικού τμήματος. Όλες οι υπόλοιπες θέσεις τάχθηκαν αναλόγως των δυνατοτήτων των μελών. Όλο το προσωπικό μείναμε έκπληκτοι ως προς τον Γιώργο. Ξέραμε όλοι ότι σαν διευθυντής στο διαφημιστικό τμήμα έκανε θαυμάσια δουλειά και τώρα που το ανέθεταν στον Λάκη θα παρέμενε άγνωστο αν ο ίδιος θα μπορούσε να τα καταφέρει εξίσου και να συνεργάζεται με τους παραγωγούς των εκπομπών τόσο καλά όσο ο Γιώργος κάθε φορά που θα υπήρχαν χορηγοί.
Από την άλλη εμένα δεν με ξένισε καθόλου η θέση του Μάνου, αλλά δικαιολογούσα την συμπεριφορά του. Περίμενε να κάτσει στην προεδρική καρέκλα, αλλά τελικά δεν …του έκατσε! Όπως και να ‘χε όμως, ο Γιώργος ήταν αρκετά οργανωτικός και είχε την πειθώ και το λέγειν και σίγουρα θα τα κατάφερνε στις νέες του θέσεις, όπως επίσης ότι δεν θα άφηνε τον Λάκη ξεκρέμαστο στις νέες του ευθύνες στο διαφημιστικό, μιας και λειτουργούσε ανεξάρτητος και χωρίς να έχει απαίτηση γραφείου για την δουλειά του.
Ο Μάνος όμως είχε πει την τελευταία του λέξη ή θα υπήρχαν κι άλλες αψιμαχίες στις επόμενες συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου; Ο ίδιος σε αυτή την συνάντηση με όλο το προσωπικό του ραδιοφώνου δεν έβγαλε λέξη. Σίγουρα μέσα του έβραζε και κάποια στιγμή θα έριχνε τους κεραυνούς του. Απλά πια περιμέναμε το μεγάλο ξέσπασμα!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου