Μια χούφτα άμμο θα σου φέρω, να δω τους κόκκους της να κυλούν ανάμεσα στα μικρά σου δάχτυλα και να πέφτουν ένας ένας επάνω στα λυγισμένα σου γόνατα.
Μια μικρή κλεψύδρα τα χέρια σου.
Να περνάει ο χρόνος ανάμεσά τους και μόλις φανεί να τελειώνει, κάτι να αρχίζει από την αρχή.
Είμαι εδώ δίπλα σου γιατί δεν θέλω να περιμένω την δεύτερη ζωή που μάλλον δεν έχουμε. Κι αν ήξερα ότι είχαμε, όμως, πάλι το ίδιο θα έκανα.
Άπλωσε το χέρι σου.
7 comments:
θα γράψω πολλά, θα πω πολλά, θα αναπτύξω τη σκέψη μου πλήρως….. ΟΥΑΟΥ!!!!!!!!!! (χαχα).
Τι ωραίο κείμενο, μου θύμισε κάτι από τα παλιά. Α! και η «ανακαίνιση» πολύ ωραία…. Φιλιά & καλημέρα.
Καλημέρα Μαράκι μου!
Τα πολλά λόγια είναι φτώχια λέει η παροιμία, αλλά έλα που έχουν κι αυτά το σκοπό τους.
Φιλιά πολλά!
πολύ όμορφο.
Αναμονή για να ζήσεις σήμερα ότι αγαπάς σ όσες ζωές κι αν περάσουν.
καλημέρα
φιλιά
Πολλές φορές μια χούφτα άμμος και μια ανοιχτή παλάμη που θα την υποδεχτεί είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε εμείς οι άνθρωποι. Μέρα καλή
Kαλησπέρα Λένα & Λάκη.
Η ουσία είναι ότι όταν γράφει ο dim είναι σαν να ζωγραφίζει το είναι μας. Γι'αυτό και τον ξεχωρίζω κάπως! :D
ένα χέρι απλωμένο ποιός πλούτος
συγκρίνετε με αυτό
καλη σου νύχτα
Έχεις απόλυτο δίκιο Γιάννη.
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου