Σταμάτησες το χρόνο μου





Σταμάτησες το χρόνο μου
Σε ένα κύκλο μ έκλεισες
Χωρίς αρχή χωρίς τέλειος
Χωρίς διέξοδο




Χωρίς
Το οξυγόνο μου όλο εκεί
Η χαρά μου όλη εκεί



Η ζωή μου
Γλυκεία μου φυλακή
Γλυκέ μου πόνε





Αναρωτιέμαι
Αναρωτιόμουν
Θα αναρωτιέμαι
Για καιρό




Πως χάνομαι στα μάτια που δεν έχω δει ?
Πως τρέμω στην παρουσία μια οπτασίας ?
Πως πονώ στην έλλειψη μιας ουτοπίας ?





Δεν είναι αλήθεια
Δεν είσαι πια ουτοπία δεν είσαι οπτασία
Κύλησες πια μες την καρδιά μου




Εικόνα και ψυχή
Προσμένω τη στιγμή
Που θ ακουμπήσει
το σώμα μου
το σώμα σου
Τα χείλη μου να ξεδιψάσουν
τη φωτιά




Τα χέρια μου στα χέρια σου να βγάλουνε φωτιά
Να σφιχτεί η καρδιά μου


Στ αντάμωμα σου




Πως η προσμονή να γίνει χαρά ?
Πως η εμμονή να γίνει γαλήνη?
Πως ο πόνος να γιάνει πληγή ?





Εσύ να είσαι εκεί
κι εγώ να σ αγαπώ
εσύ να μου γελάς
κι εγώ ας πονώ


Γιατί σταμάτησες το χρόνο μου
γιατί ?
γιατί μου λείπεις τόσο
γιατί?


Δεν έχω απάντηση
μονάχα ξέρω για τι σ αγαπώ
για να ζώ ….






Είναι από κείνα τα ποιήματα που μιλάνε απ’ευθείας στην καρδιά. Δανεισμένο απ’το blog του Γιάννη Παππά, «Άνοιγμα Ψυχής».

2 comments:

Γιάννης Παππάς είπε...

χαιρετώ μετα απο καιρό σευχαριστώ ΄για τα καλά σου λόγια

νομιζω πως θα σ ενδιεφερε και το βιντεο του ποιήματος ΄΄
με πολύ αγαπη

παντα φιλος σου

http://www.youtube.com/watch?v=DNOnbnej0OY

SummerDream είπε...

Σ’ευχαριστώ Γιάννη μου. Ήδη προστέθηκε και το βιντεάκι να είναι πλήρης η ανάρτηση.