Στο κάμπινγκ

Περνάνε τα χρόνια κι όσο περνάνε πολλές αναμνήσεις - πολλές εικόνες ξεθωριάζουν! Βλέποντας την σειρά "Στο κάμπινγκ" στην ΕΡΤ 2, οι εικόνες της μαγικά επαναφέρουν όλες εκείνες τις δικές μου που κάπως ξεθώριασαν! Τι δεν θα 'δινα να γυρνούσε πάλι ο χρόνος, πίσω!




Καλό καλοκαίρι!




Μια παλιά γνωριμία!



Στην φάση της ανανέωσης του blog καθώς και της τακτοποίησης των κεφαλαίων της ιστορίας σε σελίδες... ξαφνικά εκεί στο φατσοβιβλίο θέλησα να κάνω μια αναζήτηση για ένα παλιό γνώριμο πρόσωπο που η επικοινωνία μας κόπηκε μαχαίρι, γιατί απλά δεν την επιδιώξαμε! Εκείνη την εποχή η κινητή τηλεφωνία δεν είχε καταφτάσει στην χώρα μας κι έτσι οι πιο απλοί τρόποι επικοινωνίας ήταν μέσω τηλεφώνου σταθερού ή αλληλογραφίας. Τίποτε από τα 2 δεν κρατήθηκε και δεν επιτεύχθηκε.
Ίσως από σεβασμό στην καθημερινότητα του καθενός μας; Δεν ξέρω!

Χαθήκαμε κι ούτε που αναζητήσαμε ο ένας τον άλλον. Δύο καλοκαίρια ήταν αρκετά ίσα για να επικρατήσει μια σχετική επικοινωνία κι αυτό στην περίοδο των διακοπών μας και μόνο.

Ο Βασίλης! Ο μπάρμαν που με είχε μαγέψει με το μεγάλο κάτασπρο χαμόγελο και το ειλικρινές του βλέμμα. Τον αναζήτησα πριν μερικά βράδια έτσι εντελώς ξαφνικά. Τα χρόνια είναι πολλά αυτά που πέρασαν από τότε κι εγώ περίμενα να βρω τον ίδιο ακριβώς άνθρωπο, λες κι ο χρόνος θα του έκανε την χάρη να τον ξεχνούσε όπως ακριβώς ήταν!
Το χαμόγελό του ήταν αρκετό για να καταλάβω πως αυτός ο άνθρωπος με το φαρδύ μέτωπο τα γκριζόμαυρα μαλλιά, το σχεδόν σκαμμένο πρόσωπο από ρυτίδες, αλλά το ίδιο ειλικρινές βλέμμα και που ήταν το πρώτο αποτέλεσμα που μου έδωσε στην αναζήτηση το φατσοβιβλίο, ήταν ο Βασίλης. Του έστειλα αίτημα φιλίας. Δεν υπήρχε απόκριση για κάνα δύο μέρες. Θεώρησα πως βλέποντας στο δικό μου προφίλ την φωτογραφία που έχω βάλει που είμαι αγκαλιά με τον άντρα μου αποκλειόταν να με αναγνωρίσει. Λογικό ήταν. Μπάρμαν ήταν εκείνη την εποχή στο κάμπινγκ, με πολύ κόσμο είχε να κάνει πότε τ' απογεύματα φτιάχνοντας καφέδες και πότε τα βράδια φτιάχνοντας ποτά! 
Έδρασα διαφορετικά για να του φέρω στην μνήμη αυτή την λεπτομέρεια της απασχόλησής του εκείνη την εποχή με ένα προσωπικό μήνυμα! Την επόμενη μέρα το αίτημα έγινε αποδεκτό!

Βέβαια δεν μου απάντησε καν στο μήνυμα. Αλλά σύντομα -ελπίζω να μην το ξεχάσω- μια φωτογραφία μας από τότε, από εκείνα τα χρόνια της ανέμελης νιότης μας, θα του θυμίσει πια είμαι εγώ που ζήτησα την φιλία του σε ένα απρόσωπο περιβάλλον! Στο προφίλ του δεν υπάρχουν λεπτομέρειες απ' την ζωή του. Αν είναι παντρεμένος, αν έχει οικογένεια... τίποτε. Απλά έχει βάλει λίγες φωτογραφίες από κάποια μέρη που έχει επισκεφθεί και μερικές που κάνει τον ψήστη στο μπάρμπεκιου του σπιτιού του (;)! 

Αδυσώπητος ο χρόνος! Σε αλλάζει πολύ και για να σε θυμηθεί κάποιος πρέπει να αναζητήσει εκείνες τις λεπτομέρειες που σε έκανε ξεχωριστό, έτσι κι εγώ με τον Βασίλη!

Ανανέωση!

Μετά από πολύ καιρό να 'μαι πάλι!
Δεν έχω να γράψω κάτι το σημαντικό, πέρα απ' το γεγονός πως αποφάσισα να κάνω μια αλλαγή στην εμφάνιση του μπλογκ. 
Να φτιάξω και τις σελίδες της ιστορίας μου, σε σελίδες! Αυτό σημαίνει μόνο πως οι αναρτήσεις με τα σχόλια θα είναι κάπου χαμένες στα Θέματα.
Θέλησα να κάνω την αλλαγή γιατί εδώ που βρίσκομαι... το άρωμα της περιοχής που αναδίδεται μου έφερε στο μυαλό έντονα το άρωμα που επικρατούσε εκείνο το καλοκαίρι... Και κατά ένα περίεργο τρόπο είχα την αίσθηση πως ο χρόνος ήθελε να με βάλει σε κάψουλα και να με γυρίσει πίσω! Δεν μπορώ να περιγράψω την αίσθηση, ειλικρινά!
Ίσως να υπάρχει μιας μορφής τηλεπάθεια, που να επανέφερε τις θαμμένες μνήμες στην επιφάνεια!
Αυτά τα λίγα αγαπημένοι μου συνοδοιπόροι κι εύχομαι...

ΚΑΛΟ ΚΙ ΑΓΑΠΗΣΙΑΡΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!