"Επισκέπτης"

Πέρασε πολύ καιρός. Δεν θυμάμαι πόσος, αλλά ήρθες τελικά σαν επισκέπτης στον ύπνο μου.
Αυτή τη φορά ήρθες στο σπίτι μου για μια τυπική επίσκεψη. Ξαφνιάστηκα. Η μορφή σου όπως ακριβώς σε θυμάμαι την τελευταία φορά που σε είδα: με αρκετά περιττά κιλά! Ντυμένος με τζην παντελόνι, λευκό πουκάμισο και ριγέ άσπρο-μπλε καλοκαιρινό σακάκι. Φαινόταν πως απλά ήρθες να δεις τι κάνω, πως είμαι. Εγώ απόμακρη, γιατί έτσι με είχες σε αυτή την επίσκεψη κι άλλωστε δεν ήθελα κάτι παραπάνω. Απόσταση. Αυτό. 
Και ξαφνικά σηκώθηκες να φύγεις. Έστρωσες τα ρούχα επάνω σου και με πλησίασες να με φιλήσεις στο μάγουλο. Εγώ -δεν ξέρω τι μ' έπιασε- θεώρησα σωστό πως έπρεπε να σου κλέψω ένα φιλί απ' τα χείλη σου. Κι εκεί που τα χείλη σου πλησίαζαν το μάγουλο μου, εγώ σχεδόν ξυστά, πήγα να γίνω κλέφτρα. Παρατρίχα! Σχεδόν άγγιξαν τα χείλη σου τα δικά μου και λες κάποιος να μου είπε "Ξύπνα, τι κάνεις; Τρελάθηκες;".
Και ξύπνησα. Το δωμάτιο άδειο με το λιγοστό φως απ' το λαμπατέρ μόνο και τον άντρα μου δίπλα μου να ροχαλίζει του καλού καιρού!
Ξέρεις ποιο είναι το παράλογο; Εγώ νιώθω τελείως παγωμένη κι αυτός που σε φέρνει στην κουβέντα μας είναι ο άντρας μου. Βλέπεις ήθελε έναν καλό φίλο στην ζωή του, έναν ειλικρινή φίλο. Μόνο που τελικά δεν ήθελες να είσαι τέτοιος. Και το ακόμη πιο παράλογο είναι που του γεννιέται η απορία: τι στο διάολο κολλητοί φίλοι ήμασταν και δεν κάνεις έστω ένα τηλεφώνημα έτσι για τους τύπους.
Δεν θέλω ούτε καν για τους τύπους... 
Το παρελθόν πέρασε. Δεν με ενοχλεί, δεν το θυμάμαι πια. Ήμουν πολύ νέα κι αναζητούσα την αγάπη. Ένιωσα όσα ένιωσα, πάει περάσανε. Δοκιμαστήκαμε και τελικά κερδίσαμε μία φιλία. Μόνο που η εμπιστοσύνη κάπου χάθηκε στην διαδρομή. Και η ειλικρίνεια στις περιστάσεις.
Από την άλλη στη ζωή σου μπήκαν άλλοι "φίλοι" όπως γίνετε  συνήθως στην ζωή σου. Κέρδισαν αυτοί το έδαφος κι έτσι οι παλιοί ήταν στημένες λεμονόκουπες που δεν είχαν καμία χρήση.
Κι επειδή ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται... θέλησες να αφήσεις κάποιους απ' το πλήρωμα σου να επιπλέουν στα σωσίβια και χέστηκες να μάθεις αν τελικά επιβίωσαν!
Δεν πειράζει... Οι φελλοί -έτσι αισθανόμαστε- βλέπεις επιπλέουν! Τα καταφέρνουμε και με τα λίγα. Υγεία έχουμε, δόξα τω Θεώ κι αντέχουμε για όσο αντέξουμε!

Αν τυχόν σου έχω κάνει κι εγώ καμιά ξαφνική αλλόκοτη επίσκεψη, προσπάθησε να με διώξεις! Όπως ξεκίνησε με αντιπάθεια η γνωριμία μας, ας κλείσει έτσι.  Έτσι απλά!