[...]Έρχονται κάποιες στιγμές στην ζωή που έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε δυο καταστάσεις. Στο να φύγεις ή να μείνεις, από όπου ή όπου κι αν βρίσκεται αυτό. Σηκώνεις την κούπα από τον καφέ σου, πίνεις μια γουλιά μήπως και σκεφτείς πιο καθαρά. Μήπως και φανεί μπροστά σου σαν όραμα το τι από τα δύο θα σου προκαλέσει τον λιγότερο πόνο ή την μεγαλύτερη ευτυχία. Διάβασα μια ιστορία πρόσφατα που μαγνήτισε το αίμα μου σαν να ήταν από ρινίσματα σιδήρου. Τόσο απλά. Μιλούσε για την δύναμη ή την αδυναμία που μπορεί να κρύβει κανείς μέσα του. Σαν γλυκό νανούρισμα για να αντέξεις τον πιο τρομακτικό εφιάλτη, μου φάνηκε. Το χωροχρονικό της συνεχές ήταν εκεί ανάμεσα στις δύο καταστάσεις, ανάμεσα στο πάθος που δεν εκδηλώνεται και μένει δυστυχώς εγκλωβισμένο, ανάμεσα στο «φιλικό» δέσιμο δυο ανθρώπων και στον έρωτα, ανάμεσα σε δύο κορμιά σε αγκαλιά, ανάμεσα στα χείλη και στο δέρμα, σε όποιο σημείο του σώματος και αν το αγγίζουν, ανάμεσα στην εξορία και την ελευθερία, την εργασία και την δουλειά, τις σκέψεις και τις πράξεις, ανάμεσα στο ανάμεσα και φτου κι απ’ την αρχή. Ό,τι αξίζει τον κόπο ή τον τρόπο ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, ενάντια σε όλα τα κλισέ, ερωτικά, μυστικά, ηλικιακά, φιλικά, αρχής, τέλους, παύσης, θραύσης, καύσης, πλατωνικές υπολανθάνουσες καταστάσεις, φοβίες, λατρείες, συνουσίες, δεν αφήνει τελικά πολλές επιλογές. Όταν το μυαλό μπαίνει εμπόδιο στα της καρδιάς, κάτι στραβά αρμενίζει πιθανόν και η φυγή δεν θα διορθώσει την πορεία του ενός ή του άλλου, ειδικά όταν πρόκειται περί απλής στολισμένης μετακόμισης.[...]
Ένα εξαίρετο απόσπασμα από κείμενο με εξομολογήσεις εκ βαθέων που αξίζει να διαβάσει κανείς ολόκληρο ε δ ώ!
Ευχαριστώ τον dim juanegro, που η δική μου ιστορία του έδωσε τροφή για σκέψεις!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Κι ένα τραγούδι που καλύπτει όλα όσα γράφτηκαν για να εκφράσουν στιγμές, σκέψεις κι αισθήματα.
Just let you leave without a trace
When I stand here taking
Every breath with you oohhhh
You're the only one
Who really knew me at all
How can you just walk away from me
When all I can do is watch you leave
'Cause we've shared the laughter and the pain
And even shared the tears
You're the only one
Who really knew me at all
So take a look at me now
'Cause there's just an empty space
There's nothing left here to remind me
Just the memory of your face
So take a look at me now
'Cause there's just an empty space
And you coming back to me, is against the odds
And that's what I've got to faceeeee
I wish I could just make you turn around
Turn around and see me cry
There's so much I need to say to you
So many reasons why
You're the only one
Who really knew me at all
So take a look at me now
'Cause there's just an empty space
There's nothing left here to remind me
Just the memory of your face
So Take a look at me now
Cause there's just an empty space
But to wait for you is
All I can do
And that's what I've got to face.
Take a good look at me now
'Cause l'll still be standing (standing here)
And you coming back to me is against all odds
That's the chance I've got to take
(chance I got to take, got to takeeee)
Yeahhhhh
Take A look at me now
(Take A Look at me nowwwww)
4 comments:
Υπέροχο, στ' αλήθεια, κείμενο. Όσο για το τραγούδι, αγαπημένο από τότε που με θυμάμαι ν' ακούω μουσική. Τρομεροί στίχοι, αξεπέραστη εκτέλεση. Μέρα καλή
Υπέροχο τραγούδι πραγματικά. Έδωσε τον τίλο στην ανάρτησή μου ενώ ήταν έτοιμος άλλος. Είχα χρονια, ίσως, να το ακούσω. Είχα χρόνια να ακούσω αυτή την φράση: "you are the only one" και να την νιώσω, να καταλάβω τι ένιωθε εκείνος που το έγραφε. Ποια είναι η συνταγή για να αντέξεις; Έλα ντε. Σιγά μην υπάρχει τέτοια. Σε ευχαριστώ που συνεχίζεις να ταξιδεύεις τα λόγια μου εδώ. Ίσως το "jetlag" να βοηθήσει να δω πιο καθαρά, να καταλάβω και να αποδεχτώ την πραγματικότητα, να σταματήσω να κάνω επίθεση στον άνθρωπο που αγαπάω, ίσως γιατί η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, να σταματήσω να ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα καταλάβει ότι έκανε λάθος, να μετουσιώσω την οργή σε χάδι και να ρουφήξω σαν σκέτο οξυγόνο ότι όσο κι αν πιστεύω πως το όνειρο αξίζει έστω μία ευκαιρία ενός και μόνο φιλιόυ, αυτό θα παραμείνει όνειρο.
Σε ευχαριστώ.
Καλημέρα και στους δυο σας και καλή εβδομάδα!
@ dim juanegro
Η ζωή η ίδια είναι ένα ταξίδι και η αγάπη το ίδιο. Ακόμη και τα λάθη είναι ένα ταξίδι. Αν δεν τα κάνεις δεν θα μάθεις, αν όχι να μην τα ξανακάνεις απλά να τα προσπερνάς. Προχθές άνοιξα ένα μικρό ημερολόγιο που έχω και που είχα σημειώσει τα sms που ανταλλάζαμε κάποια στιγμή... Με πικρία διαπίστωσα πόσο πολύ τον είχα πικράνει σε κάποιες στιγμές και πόσο πολύ κι εκείνος εμένα. Ήταν μια φάση που θεωρούσα την επίθεση καλύτερη άμυνα. Θεωρώντας ότι έτσι προστατεύαμε ο ένας τον άλλον. Τελικά δεν ήταν έτσι... Ήταν απλά ένα σχέδιο του μυαλού μας που κρυβόταν απ'την καρδιά μας, για να δοκιμαστούμε και οι δύο. Κάποιες λέξεις μας ήταν σκληρές, αλλά ήταν έτσι ένας τρόπος για να σκεφτούμε ότι κανείς δεν είναι τέλειος και δέχεσαι τον άλλον έτσι όπως είναι.
Και στο τέλος αφού περάσει όλο αυτό' απλώνεις το χέρι, ζητάς 'συγγνώμη' και προχωράτε μαζί κι όπου βγει.
Καλή εβδομάδα και σε σένα...
Δημοσίευση σχολίου