Damien Rice - I Can't Take My Eyes Off Of You

Δεν ξέρω αν το τραγούδι αυτό συμπεριληφθεί στην 2η συνέχεια του Story Soundtrack, όμως το αγαπάω κάπως ιδιαίτερα. Απλοί οι στίχοι του που μιλάνε για αυτό που είμαστε συνήθως και δεν τολμούμε να φανερώσουμε στους γύρω μας. Γιατί δεν θέλουμε να φέρουμε σε δύσκολη θέση κανέναν και γιατί ίσως οι σκέψεις τους να μην συμπίπτουν καν με τις δικές μας. 
To άκουσα εντελώς τυχαία σε μια τηλεοπτική εκπομπή. Ανατρίχιασα. Κι έκλαψα. Προσπαθούσα να βρω γιατί είχα αντιδράσει έτσι. Τελικά η αιτία ήταν κάπου πολύ βαθιά κρυμμένη στο πίσω μέρος του μυαλού μου κι αρνιόμουν να το παραδεχθώ. Είναι που καμιά φορά τα κρυμμένα συναισθήματα νιώθεις να σε φουσκώνουν τόσο πολύ που νομίζεις πως θα σκάσεις απ'το παραγέμισμα. Νιώθεις βαριά και δεν βρίσκεις πουθενά κάπως να τα ξεφορτωθείς. Λες και έχουν γατζωθεί στις ίνες του οργανισμού σου και δεν θέλουν να αποβληθούν. Και τα δάκρυα είναι απλά η αποφόρτιση όλων αυτών των συναισθημάτων. 
Συνειδητοποιούσα ότι τελικά αυτό γινόταν. Δεν μπορούσα να "πάρω τα μάτια μου από επάνω του". Ήθελα να τον προσέχω. Ήθελα να είναι ευτυχισμένος κι εγώ να βρίσκομαι πάντα κοντά του όταν ένιωθε ότι κάποια άλλη γυναίκα του τσαλαπατούσε κάθε συναίσθημα και αξιοπρέπεια ακόμη και την περηφάνεια του. Και ήμουν εκεί. Όποτε το ζήτησε ήμουν. Και δεν μπορούσα με τίποτε να φύγω και να δώσω τέλος σε όλο αυτό το συναισθηματικό μου μπέρδεμα. Σκεφτόμουν ότι δεν υπήρχε κάποια άλλη που να τον σκέφτεται και να τον νοιάζεται όπως εγώ. Να είναι το αποκούμπι του στις δύσκολες στιγμές, τις στιγμές που εκείνος ήταν έτοιμος να σκάσει από όλα όσα παραγέμιζαν την ύπαρξή του. Γιατί μην νομίζεται πως τελικά ο Στράτος ήταν απλά ένας άνθρωπος που μάλλον έπαιζε μαζί μου. Αν έκανε κάτι τέτοιο εκείνος θα είχε φύγει πρώτος. Ίσως είναι απίστευτο. Αλλά ακόμη και σήμερα υπάρχει κάτι που μας δένει. Δεν το ψάξαμε ποτέ -και ίσως είναι καλύτερα έτσι- αλλά όποτε τύχει να μείνουμε οι δυο μας για μια στιγμή, υπάρχει μια περίεργη ενέργεια. Που θέλουμε να πούμε πράγματα και ποτέ μα ποτέ δεν τα λέμε. Απλά κοιταζόμαστε στα μάτια και χαμογελάμε. Κι ότι έχουμε να πούμε βρίσκουμε και το λέμε μέσω της μουσικής μέσω ενός τραγουδιού που οι στίχοι του λένε όσα δεν μπορούμε εμείς να πούμε. Άραγε υπάρχει κι άλλος κόσμος που να περνά κάτι παρόμοιο;

Αφιερωμένο στους..."κολλημένους"!

And so it is
Just like you said it would be
Life goes easy on me
Most of the time
And so it is
The shorter story
No love, no glory
No hero in her sky

I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes...

And so it is
Just like you said it should be
We'll both forget the breeze
Most of the time
And so it is
The colder water
The blower's daughter
The pupil in denial

I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes off you
I can't take my eyes...

Did I say that I love you?
Did I say that I want to
Leave it all behind?

I can't take my mind off of you
I can't take my mind off you
I can't take my mind off of you
I can't take my mind off you
I can't take my mind off you
I can't take my mind...
My mind...my mind...
'Til I find somebody new

Αυτός είναι ο πραγματικός τίτλος αυτού του υπέροχου τραγουδιού!