Χωρίς γέφυρες

Το ραδιόφωνο το αγάπησα από πολύ μικρή. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Τα καλοκαίρια δε ήταν η αγαπημένη μου συνήθεια το πρωί μέχρι να αρχίσει το απογευματινό πρόγραμμα της ΕΙΡΤ και της ΥΕΝΕΔ, για να δω τα αγαπημένα μου κινούμενα σχέδια. Σαν ένας απαλός ήχος καμιά φορά περνά απ' τα αυτιά μου η φωνή της θείας-Λένας που καλημέριζε όλα τα παιδάκια και μας έλεγε παραμυθάκια κι έδινε συμβουλές.Σαν ένα ξεχασμένο όνειρο. Ήμουν πολύ μικρή τότε κι έτσι δεν πρόλαβα και πολλά απ'την θεία Λένα. Όμως θυμάμαι έντονα τις περιπέτειες του Λαμπίρη, που συντρόφευαν τότε χιλιάδες ακροατές. Ήταν όμορφο να παρακολουθείς μια καθημερινή σειρά από το ραδιόφωνο με γνωστούς ηθοποιούς. Έπλαθες στο μυαλό σου τα πρόσωπα των ηρώων όπως εσύ ήθελες, έκανες επίσης την σκηνοθεσία όπως επίσης εσύ ήθελες... Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει κανείς επισόδειο καθημερινό! Όπως επίσης ήταν όμορφο λίγο πιο μεταγενέστερα να ακούς τις ημίωρες εκπομπές των δισκογραφικών εταιρειών που επί καθημερινής βάσεως μας διαφήμιζαν τις νέες δισκογραφικές κυκλοφορίες. Τόσες μνήμες από εκείνη την εποχή... Άλλες θαμπές κι άλλες έντονες.
Και ξαφνικά πιάνω τον εαυτό μου να κάνει πως παρουσιάζει εκπομπή! Με ένα μολύβι για μικρόφωνο άρχιζε μια κατ'ιδίαν ραδιοφωνική εκπομπή!
Ξεχνούσα τα μαθήματα μου και συνήθως τις έτρωγα γιατί ήμουν αδιάβαστη γιατί ξεχνιόμουν με το πρόγραμμά μου: έβαζα μια κασσέτα με τα αγαπημένα μου τραγούδια, έπαιζε το πρώτο και πάνω σε αυτό έκανα την έναρξη της εκπομπής και μετά πατούσα το stop (τότε τα φορητά ραδιοκασσετόφωνα δεν είχαν παύση) στο κασσετόφωνο να κάνω την παρουσίαση του επόμενου τραγουδιού και πήγαινε λέγοντας. Είχα μάλιστα φτιάξει και πρόγραμμα με το τι εκπομπές θα έκανα καθημερινά. Ώσπου στο τέλος και λίγο πιο μεγάλη πια, αποφάσισα αυτό μου το παιχνίδι, να το ηχογραφήσω να δω τι εκπομπή κάνω! Όσο το θυμάμαι με τι τρόπο έπαιζα τότε... Ναι ήταν το παιχνίδι μου. Κούκλες δεν θυμάμαι ποτέ να είχα. Α! Μία μόνο! Κι αυτή δανεική! Αλλά ήταν ξεχαρβαλωμένη και μου την έδωσαν, ώσπου την παράτησα. Τα κουζινικά μου λάτρεψα, άλλα κι αυτά ήρθαν πια σε μια ηλικία που τα βαρέθηκα γρήγορα. Μου άρεσε ο δικός μου κόσμος! Στην γειτονιά δεν τολμούσα να βγω να παίξω. Δεν υπήρχαν άλλα κορίτσια κι έτσι αν με έβλεπε η μάνα μου να παίζω με τα αγόρια, έβγαινε στην βεράντα, έριχνε μια τσιρίδα δυνατή:
- Μαζέψου σπίτι τώρα! Τι δουλειά έχεις με τα αγόρια; Κάτσε κάτω να κεντήσεις, που μου θες παιχνίδι κοτζάμ γαϊδούρα!
Και στρωνόμουνα στο κέντημα, αλλά το ραδιόφωνο για παρέα μου με έκανε να ξεχνάω τον θυμό μου που με τις αγριοφωνάρες της μάνας μου μαζευόμουν ήθελα δεν ήθελα, στο σπίτι. Που αν δεν μαζευόμουνα, έβγαινε με μια βίτσα στο χέρι κι άρχιζε το κυνήγι. Το τι βιτσιές έχω φάει στα πόδια... Έτσουζαν και πηδούσα απ'το πόνο και να το κλάμα!
Άνοιγα το ραδιόφωνο κι άκουγα μουσική. Κι ενώ εκείνη ήθελε να ακούει ελληνικά, εγώ για να της πάω κόντρα άκουγα ξένα:
- Τι σου αρέσουν σε αυτά που ακούς; Τα καταλαβαίνεις τι λένε; Τι μουσική είναι αυτή; Αγριάνθρωπος θα γίνεις! Άλλαξέ το να ακούσουμε κάνα τραγούδι!
Δεν της απαντούσα. Έπαιρνα το ραδιόφωνο και πήγαινα και κλειδωνόμουν στο σαλόνι με το κέντημα μου! Ήταν η καλύτερή μου. Άκουγα την μουσική -γιατί αγγλικά δεν καταλάβαινα τότε- κι απλά, αν καμιά λέξη μου ήταν εύκολη στην γλώσσα, την έλεγα μόνο και μόνο για να δείξω ότι ξέρω το τραγούδι.
Και μάλιστα ήταν τέτοιο το κόλλημα που ακόμη και στο κρεββάτι μου όταν πήγαινα για ύπνο το βράδυ έπαιρνα το ραδιόφωνο και κοιμόμουν με αυτό δίπλα. Μάλιστα άκουγα τις εκπομπές του Voice Of America. Ή ακόμη τις νυχτερινές εκπομπές του ράδιο-Ζάγκρεπ κι ας μην καταλάβαινα τι έλεγαν οι παρουσιαστές που ήταν συνήθς μες την καλή χαρά! Εδώ δεν ήξερα τα απλά αγγλικά θα ήξερα γιουγκοσλάβικα; Απλά είχαν πολύ μουσική οι εκπομπές τους και μου άρεσαν να της ακούω! Ναι τότε στα ραδιόφωνα τα FM ήταν μια άγνωστη συχνότητα που είχε μόνο ήχους που σου τρυπούσαν τα αυτιά κι έτσι τα βραχαία ήταν η συχνότητα που έπιανες και τις πιο απίθανες χώρες ειδικά το βράδυ φυσικά με τις ανάλογα ηχητικά εφέ! Νόμιζες ότι οι εκπομπές ερχόντουσαν από άλλους πλανήτες. Ήχοι περιέργοι σε έκαναν να αναρωτιέσαι τι είναι αυτά που ακούγονται κι αν είναι εξωγήινοι που έχουν εισβάλει στο ραδιόφωνο για να μην ακούμε τίποτε! Αλλά που να καταλάβει τώρα ένα μικρό κορίτσι ότι όλα αυτά ήταν οι παρεμβολές των ασύρματων, των ραδιοφώνων όλου του κόσμου που οι συχνότητες τους έκαναν ταξίδια μακρινά μέχρι να καταλήξουν στους δέκτες μας! Είχα μια φαντασία κι εγώ που νόμιζα πως άκουγα ραδιόφωνο στο 'Battlestar Galactica'!
Μεγάλωνα και το πάθος παρέμενε το ίδιο και με την φαντασία μου να οργιάζει πως τάχα μου είμαι πασίγνωστη ραδιοφωνική παρουσιάστρια. Στα χνάρια τα δικά μου βρέθηκε κι ένας γείτονας. Άκουγε κι εκείνος ραδιόφωνο κι όταν σαν παιχνίδι στην αυλή του σπιτιού μου ακούγαμε τις κασσέττες που είχα γράψει με μισοκομμένα τα τραγούδια από τις εκπομπές των δισκογραφικών εταιρειών στο ραδιόφωνο, αποφάσισε να στήσει το πρώτο του ραδιοφωνικό σταθμό καταφέρνοντας να παρεμβάλει για κάμποση ώρα και σχεδόν καθημερινά τις τηλεοράσεις της γειτονιάς μας. Τρέλα και πανικός για το ποιος παίζει και τι γίνεται και χάλασαν οι τηλεοράσεις.
Πόσες φορές στο σπίτι μας η μάνα μου δεν μου έριχνε την ευθύνη πως εγώ χάλασα την τηλεόραση! Δεν υπήρχε περίπτωση κάτι να χαλάσει και να μην φταίω εγώ! Καιγόντουσαν οι λυχνίες στην τηλεόραση, έφταιγα εγώ. Καιγόταν καμιά ασφάλεια στον ηλεκτρικό πίνακα, πάλι εγώ έφταιγα. Κι επειδή δεν γινόταν μονίμως να μου της βρέχουν επειδή χαλούσαν όλα τα ηλεκτρικά στο σπίτι, βάλθηκα να βάζω τις φωνές στον γείτονα και να κλείσει το σταθμό του, που ένας δίσκος ακουγόταν όλη την ημέρα όλο κι όλο! Ο Κωστής τελικά αποφάσισε όταν θα περνούσε στο Λύκειο να γίνει ηλεκτρονικός, αφού είχε καταφέρει να φτιάξει έναν μικρό πομπό κι ας είχε αναταράξει την γειτονιά κι ας μην καταλάβαινε κι η μάνα μου ότι ο Κωστής έφταιγε που η τηλέοραση δεν έπιανε ή χαλούσε το ραδιόφωνο και που και πάλι δεν άκουγε κι εκεί τίποτε.
Και συνέχιζα εγώ να παίζω με το κουμπάκι που έγραφε FM στο ραδιόφωνο και πάντα έλεγα ότι 'δεν μπορεί να μην υπάρχει κάποιος εδώ'. Και τι χαρά που πήρα όταν για πρώτη φορά άκουσα να εκπέμπουν τα προγράμματα του ραδιόφωνου της ΕΙΡΤ. Η συχνότητα άρχισε να καθαρίζει και δεν είχε καμία σχέση με τα μεσαία που πια άρχισαν να μου φαίνονται τόσο κουραστικά. Προχωρούσα κι εγώ με το σχολείο μου και στα FM άρχισαν να ξετρυπώνουν διάφοροι ραδιοερασιτέχνες. Άλλοι άνοιγαν για να κάνουν συνομιλία του τύπου: "Εδώ Μέλπω καλεί Ιβανόη, πες μου πως ακούγομαι τώρα, όβερ"! Κι έριχνε και κάνα έκο στο τέλος, έτσι για το εφέ! Κι άλλοι άνοιγαν κάνοντας εκπομπές με μουσική κι αφιερώσεις. Ο 'σούπερ σόνικ' ανακάλυψα ότι ήταν ο καλύτερος από όλους όσους άκουγα κι έτσι είχα γίνει φανατική του ακροάτρια. Κυρίως γιατί άφηνε τα τραγούδια να ακουστούν ολόκληρα! Είχα κουραστεί πια να τα ακούω μισά απ'τις εκπομπές των δισκογραφικών και τις εμμονές των παρουσιαστών: ακούστε κι αυτό κι αυτό και τώρα αυτό! Στο ραδιόφωνο πια άρχισα να καταργώ τα μεσαία και στην προτιμησή μου παρέμεναν τα FM και κυρίως να ακούω την φωνή του 'σούπερ σόνικ' που με μάγευε περιέργως.
Άρχισα τα τηλέφωνα κι αφιέρωνα τραγούδια σε ανύπαρκτους γνωστούς και φίλους! Είχα λατρέψει την φωνή του. Καθόμουν και τον άκουγα και ξεχνούσα ακόμη ότι κατουριόμουν! Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι δεν θα τον άκουγα μέχρι να τελειώσω με το κατούρημα! Και περνούσε ο καιρός με την καθημερινή αγωνία μη μου ξεφύγει καμιά εκπομπή του 'σούπερ σόνικ' και ξεχνούσα και τα μαθήματά μου συνήθως!
Το παιχνίδι μου πια μου είχε γίνει σχεδόν έμμονη ιδέα. Ήξερα πια ότι δεν ήταν ένα παιχνίδι για μικρά παιδιά. Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι μεγάλωνα πια. Τα χαμηλά παπούτσια τύπου 'μπαλαρίνας', τα αθλητικά και οι χρωματιστές γαλότσες που ήταν της μόδας κάποτε, είχαν αντικατασταθεί με γοβάκια. Η κορδέλα του σχολείου, η ποδιά κι ο λευκός γιακάς χάθηκαν κι έτσι το ντύσιμο γινόταν πολύ πιο... 80ς: το μαλλί χαίτη και με βάτες οπωσδήποτε σε όλα τα ρούχα εκτός απ' τα καλοκαιρινά και τα δε μπιζού από πλαστικό και με τα σταυρουδάκια να κυριαρχούν σε βραχιόλια και σκουλαρίκια, ήταν νεόφερτη μόδα από κάποια... Να δεις πως τη λέγανε... Εμ! Α! Ναι! Μαντόννα!!! Η τηλεόραση πια είχε γίνει έγχρωμη κι όποιος είχε έγχρωμη τότε ήταν μοναδικά προνομιούχος. Η δε τηλεόραση άρχισε πια να ξεκινά τις εκπομπές της απ'το μεσημέρι και εγώ παράμενα σταθερά κολλημένη στο 'Μουσικόραμα' την μοναδική μουσική εκπομπή για νέους που είχε τότε η ΕΡΤ. Ναι στο πέρασμα του χρόνου το ΕΙΡΤ άλλαξε σε ΕΡΤ! Γιάννης Πετρίδης, Ηλίας Ξυνόπουλος, Άκης Έβενης, Γιώργος 'Μουσικόραμα' Γκούτης και φυσικά 'σούπερ σόνικ' οι αγαπημένες μου προτιμήσεις. Ήθελα να ξέρω τα πάντα. Τι νέο κυκλοφορεί. Τι μουσική παίζει παντού. Τι βίντεοκλιπ υπάρχουν κλπ...
Όμως κάπως κάτι έπρεπε να κάνω. Έψαχνα να βρω έναν τρόπο ώστε να ασχοληθώ με τα ΜΜΕ. Δεν ξέρω γιατί μου είχε καρφωθεί στο κεφάλι να προχωρήσω προς τα εκεί! Παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν ήμουν καλή στην έκθεση και γενικώς με το σχολείο δεν είχε και τις καλύτερες των σχέσεων και μονίμως ήμουν το τούβλο της τάξης, εγώ κοίταζα μακριά. Ήθελα να καταφέρω κάτι που με τις ελλειπής γνώσεις που αποκτούσα στο σχολείου λόγω του ότι δεν 'τα έπαιρνα τα γράμματα', δεν υπήρχε η περίπτωση να τα καταφέρω! Ήξερα πολύ καλά ότι το να κάνω ένα τέτοιο βήμα ήταν τρομερά δύσκολο και μάλιστα σε μια επαρχιακή πόλη. Και ήρθε η ευκαιρία να κινηθώ πλαγίως όπως το καβούρι, γιατί απλώς το ψώνιο με την ευκαιρία ήταν αλληλένδετα: δημοσιογραφία και ραδιόφωνο. Ήθελα να ασχοληθώ με την δημοσιογραφία.

Η συνέχεια: ε δ ώ