Το βλέμμα μου πλανιόταν στο βάθος της θάλασσας. Είχα αφήσει την σκέψη μου και ταξίδευε κι ένοιωθα περίεργα. Ένοιωθα ότι η ζωή με έβαζε σε περίεργα διλήμματα. Τέτοια που να μην μπορώ να ξεφύγω, που να μην μπορώ να βγάλω μια άκρη.
Προσπαθούσα να προσαρμοστώ σε αυτές τις διακοπές, όμως υπήρχαν και οι στιγμές που με έκαναν να βλέπω κάπως αλλιώς τα πράγματα και να αναρωτιέμαι. Η σκέψη του Γιώργου με πονούσε λιγότερο πια. Κι εκεί που δύο άνθρωποι εισέβαλαν –έστω και προσωρινά- στην ζωή μου και μου έδειχναν το ενδιαφέρον τους, εγώ αισθανόμουν μοναξιά. Ένα κενό μέσα μου. Η πληγή της σκέψης του Γιώργου επουλωνόταν σιγά-σιγά σχεδόν σύντομα, αλλά τίποτε πια δεν έδειχνε να καλύπτει αυτό το κενό, παρά την παρουσία του Στράτου και το ενδιαφέρον του Βασίλη. Ήξερα ότι έμπαινα σε ένα παιχνίδι που θα έβγαινα η χαμένη, αλλά περιέργως αυτό το παιχνίδι με γοήτευε. Όπως άρχισε να με γοητεύει ο Στράτος ο οποίος και να ήθελα, δεν ήταν ο άνθρωπος που θα μπορούσε να με κάνει να νιώσω ασφάλεια και σιγουριά κι ο Βασίλης που με ενδιέφερε περισσότερο, ήταν απλά μια γνωριμία και τίποτε άλλο!
Ο Βασίλης! Δεν ήθελα να παρεξηγήσω το ενδιαφέρον του… Ήταν άλλωστε η φύση της δουλειάς του τέτοια που πέρα απ’ την καθαρά φιλική σχέση, θα του ήταν απαγορευμένο να αναπτύξει μια σχέση έξω απ’ τα επαγγελματικά όρια. Άλλωστε στο κάμπινγκ βρισκόταν μόνο για δουλειά και όταν θα έκλεινε η θερινή περίοδος θα επέστρεφε στην Αθήνα. Εκτός αν ο ίδιος επεδίωκε την συνέχιση της γνωριμίας, μετά την επιστροφή. Μήπως Μαρίνα το πήγες λίγο μακριά; Γέλασα με την σκέψη που τράβηξα την φαντασία μου ακόμη παραπέρα…
Δεν ξέρω αλλά έβρισκα πολύ αγνό το ενδιαφέρον του Βασίλη προς εμένα. Με συγκίνησε που χθες με ξάφνιασε ρωτώντας με αν θα ήμουν κι εγώ σε αυτή την εξόρμηση την νυχτερινή στην παραλία! Και να ήθελα, δεν μπορούσα να του αρνηθώ την παρουσία μου. Είχε κάτι που με έκανε να αισθάνομαι όμορφα, ζεστά απέναντί του. Δεν προκαλούσε, δεν φερόταν πονηρά και ο ήρεμος τρόπος του, σε έκανε να χαμογελάς αβίαστα. Όπως και να ‘χει δεν υποσχέθηκε ότι θα ερχόταν στην παρέα μας 100%, αλλά θα προσπαθούσε. Θα δοκίμαζε να ξεκλέψει κανένα ρεπό, χωρίς να ‘ναι κάτι σίγουρο. Μου άρεσε που δεν έδωσε υπόσχεση. Τον εκτίμησα περισσότερο. Ο Στράτος όμως υποσχέθηκε. Και του βγήκε κι αβίαστα. Τόσο που με ξάφνιασε!
Υποσχέσεις… Βαρέθηκα να τις ακούω μονίμως. Ειδικά στην δουλειά μου δεν μπορείς να τις αποφύγεις. Είναι σαν να σε κατακλύζουν και να στοιχειώνουν την ζωή σου είτε είναι προσωπική είτε είναι επαγγελματική. Κι είχα βαρεθεί να ακούω υποσχέσεις. Ήθελα κάτι δραστικό. Ήθελα να νιώσω κάτι δυνατό. Ήθελα να αγαπήσω και να αγαπηθώ. Αυτό μου έλειπε. Αναρωτιόμουν σε τι μειονεκτούσα και σχεδόν οι περισσότεροι με έβλεπαν με άλλο μάτι. Όχι τίποτε άλλο, αλλά ήθελα να εξηγήσω το φαινόμενο μου!
Ο Βασίλης με φλέρταρε διακριτικά. Αυτή την εντύπωση μου έδινε. Και ίσως αυτή η διακριτικότητα να ήταν ένας άγραφος νόμος στην δουλειά του: «φλερτάρεις με όλες και κρατάς πάντα ίσες αποστάσεις για να μην βρεθείς προ εκπλήξεων». Και ίσως δεν ήμουν η μόνη που φλέρταρε. Αλλά και πάλι ίσως όχι! Δεν ξέρω, δεν ξέρω! Είμαι μπερδεμένη! Ας το αφήσω όπως είναι. Είναι καλύτερα έτσι.
Πάντως το βράδυ παρατήρησα πως ήταν αρκετές οι θηλυκές παρουσίες στο μπαρ που ζητούσαν έστω μια κουβέντα του. Εκείνος όμως τις απέφευγε ευγενικά δείχνοντας το ενδιαφέρον του σε μένα! Κι εγώ τι έκανα; Το δεχόμουν γιατί μου άρεσε και με γοήτευε αυτό το παιχνίδι. Συμμετείχα το περισσότερο για να αποφεύγω το «στενό μαρκάρισμα» του Στράτου και που δεν ήξερα σε τι αποσκοπούσε, αν αποσκοπούσε σε κάτι ή απλά το έκανε για να διασκεδάσει με τα νεύρα μου! Η χθεσινοβραδινή συμπεριφορά του ήταν τόσο προκλητική που δεν ήξερα πια τι να υποθέσω. Γι’ αυτόν οι διακοπές όπως φάνηκε είχαν έναν στόχο που ονομαζόταν «Κλαίρη». Εμένα δεν καταλάβαινα γιατί με έβαζε σε μια διαδικασία που με ενοχλούσε! Είχε σημασία η δική μου γνώμη; Είχε σημασία γι’ αυτόν το γεγονός ότι βγήκα σωστή; Και στο κάτω-κάτω αφού η Κλαίρη δεν ήρθε στην παρέα μας, εγώ θα έπρεπε να είμαι το υποκατάστατό της; Ένοιωσα κάπως παγιδευμένη χθες. Δεν ήξερα πώς να αντιδράσω κι ενεργούσα σπασμωδικά. Κι αυτό θα έπρεπε να το ελέγξω, όσο ήταν καιρός. Αν έβρισκα το κουράγιο να το κάνω...
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου