Γιατί όλα χθες να μην μοιάζουν παιδικά και κάποιες στιγμές απλά να φέρνουν στο μυαλό σταγόνες απ'το παρελθόν; Γιατί αντί να ακούγονται τα στρουμφάκια, οι Mazoo and the zoo και ο Gummybear... επέλεξες να ακούγονται τραγούδια που δεν ταίριαζαν καν με το σκοπό της χθεσινής βραδιάς; Η συχνή επανάληψή τους με ταξίδεψε και πάλι!
Το μέσα μου κενό! Μέρες αναρωτιέμαι: συναισθάνομαι; Η απάντηση: Όχι. Κοιτάζω τους γύρω μου και νιώθω ότι... δεν νιώθω!
Προσπαθώ να βρω τις αιτίες. Δεν βρίσκω τίποτε. Μόνο ότι η φθορά του χρόνου είναι αδυσώπητη και μαζί με την εικόνα χάνεται και το συναίσθημα.
Θέλω τόσο πολύ να ξανανιώσω, να απλώσω τα χέρια μου για μια αγκαλιά και να μιλήσει η καρδιά μου να πει "σ'αγαπώ"!